Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Quid Zeno? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Eadem nunc mea adversum te oratio est. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Immo videri fortasse.
Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Cave putes quicquam esse verius. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Beatus sibi videtur esse moriens. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.
Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Duo Reges: constructio interrete. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Quis negat? Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.